How Marineland stole my heart

Vandaag ging ik voor de tweede keer naar Marineland. Het is een soort Seaworld maar dan kleiner en er zit ook een klein waterpark bij. Daar heb ik meegedaan met de Dolphin encounter. Allereerst kregen we een korte film te zien waarna we naar het dolfinarium gingen. Hier zochten ze een vrijwilliger om de vis te snijden, nadat niemand het wilde heb ik het gedaan. Allereerst de handen moeten wassen omdat de dolfijnen erg gevoelig voor infecties zijn. Ik dacht dat ik het vies zou vinden maar het viel wel mee. Ik moest de kop eraf hakken en daarna de ingewanden eruit duwen. Later sneed ik de vis in kleine stukjes zodat ze het aan de dolfijnen konden geven. De trainers (Victor!!) lagen uit, nouja ze konden geen Engels dus iemand anders legde uit hoe ze de dieren onderzochten en hoe ze ze de kunstjes leren. Na alweer mijn handen te hebben gewassen was het tijd om de foto te maken. Ik kon me niet goed voorstellen hoe zo’n dolfijn aan zou voelen maar zijn huid was gewoon glad. Daarna mochten we de show bekijken onder een grote parasol. Er was een nieuwe trainster bij en er gingen nogal wat dingen “fout” tijdens de show. Zo bleef een van de zeehonden eigenwijs op zijn plek terwijl hij het water in moest en ging de truc dat de trainer op de dolfijn meelift fout, ze viel er meteen af. Ook ging het ring gooien bij de zeehonden fout, de tweede poging was wel succesvol.

Na afloop van de show kocht ik een kaartje om een foto te maken met een zeehond en nog een foto met een dolfijn. Ze vonden het wel grappig, drie Duitse meisjes kochten ook allebei de foto’s. Ze zeiden nog: weet je het wel zeker maar ik heb het toch gedaan.

Het was toch wel heel erg warm dus ben ik na de foto naar het waterpark gegaan. Er was een steile glijbaan genoemd ‘de kamikaze’ waar ik vanaf ging. Toen ik het water belanden floepte mijn bikini topje uit en kreeg ik hem niet meer dicht. Gelukkig waren er twee Engelse dames die mij hierbij geholpen hadden, ik voelde me toch een beetje voor lul staan haha.

Ik stond als laatste in de rij voor de foto met de dolfijn en toen het zover was zei ik tegen een van de medewerksters (ze sprak Engels), here I am again. Dat vond ze wel grappig. Ik moest mijn handen weer wassen. De andere vrouw vroeg aan mij ‘Have you already washed your hands’, waarop ik antwoordde ‘yes, four times’. ‘Then you have really clean hands’ antwoordde ze terug, daar moesten we wel om lachen haha. De foto ging trouwens niet helemaal zonder problemen, ten eerste gleed ik bijna uit als het niet was voor Victor die me vasthield (gna gna). Je moest op je knieën in het water gaan zitten met je hand uitgestoken, waarop vervolgens de dolfijn met zijn snuit tegen je hand aan zou duwen. Ik wachtte maar maar ik voelde geen dolfijn waarop ik naar beneden keek. Hij was er wel alleen hij kwam niet ver genoeg uit het water. Salvador, de hoofd trainer maakte blijkbaar een grappige opmerking, want mensen lachten. Ik vermoed dat het iets met mijn lengte te maken had. Maar goed, uiteindelijk was de foto gelukt!!!

Ik ben om vier uur toch maar weer de show gaan bekijken en naderhand kwamen we langs dezelfde vrouw die de foto tickets verkocht. ‘No more pictures!’ grapte ze toen ze ons zag.

Al met al was het een geslaagde dag!